Chyba nie można przeprowadzić elektrowstrząsów gdy pacjent ma jakieś wszczepione elementy elektroniczne? Np implant słuchowy pod skórą głowy w okolicy ucha.

Z pewnoscia ma pan rację,profesorze---na pewno rozrusznik,czy cardioverter wszepiony nie popsuje się,tylko lekarz prowadzący w wypadku zabiegu musi go uprzednio wyłączyć. Robi to kardiolog z taką walizeczką specjalną. Po zabiegu włącza z powrotem.Elektrowstrząsy,czy uzywanie innych elektro-narzędzi chirurgicznych spowodowałoby fałszywy alarm i defibrylator zaczął by działać,aby ratować pacjenta.Po to wszczepiają.

Jestem po zabiegu wszczepienia i ciężkiej operacji,więc wiem jak to działa. Wszystko co "emituje" energię w gospodarstwie domowym trzeba używać w pewnej odległości...Cadioverter jest takim aniołem stróżem,pacjenta ,ale reaguje także na zewnętrzne bodźce... zwłaszcza te starsze modele...

 W filmach pokazują nieprawdę. Szerzą kłamstwa i ludzie wierzą w te kłamstwa, no bo co w zasadzie mają robić?

Czemu twórcy scenariuszy opowiadają szkodliwe i kłamliwe głupstwa? Tego tak naprawdę do końca nie wiem, a to jest bardzo ważne pytanie.

Dlatego, bo już na początku  dwudziestego wieku w powszechnie dostępnej formie rozrywki , a taką była literatura przygodowa,  pojawiły się te - jakże efektowne w opisach - elektrowstrząsy. Zainaugurowaną w 1910 roku serię  książek o Tmie Swifcie,  obejmującą ponad 100 tomów. Książki sprzedały się w ponad 30 milionach egzemplarzy na całym świecie.

Bohater, Tom Swift,   wymyśla karabin elektryczny , który strzela piorunami elektrycznymi.  K i realizując go arabin elektryczny można skalibrować do różnych poziomów zasięgu, intensywności i śmiercionośności; może strzelać przez ściany bez pozostawiania dziury i jest wystarczająco silny, aby zabić szalejącego wieloryba, jak podczas ich podróży parowcem do Afryki. Za pomocą karabinu elektrycznego Tom i jego przyjaciele powalają słonie, nosorożce i bawoły, a także ratują im życie kilkakrotnie w bitwie z czerwonymi pigmejami.

Konsekwentnie rozwijając pomysł i realizując do w realu, sześćdziesiąt lat później  niejaki Jack Cover,  opracował  broń która zadawała wstrząsy elektryczne i wprowadziła ją na rynekl pod nazwą Taser, co jest skrótem od Thomas A. Swift's Electric Rifle. Dla autorów scenariuszy filmów czy mogło być coś bardziej efektownego? Scena, gdzie taki porażony prądem delikwent drga i skręca się w bolesnych skurczach to najlepszy pomysł na przyciągnięcie widza.

Skoro tak, to później tylko myk! - czyż można pzbawić widza bardziej  ambitnego takich wspaniałych  elektrycznych scen - no nie można, prąd podłączymy gdzie tylko się da.  No i mamy: Frances (1982), Siedmioglowa bestia (2000), Colonia (2015), Złodziejka czasu (2016), Lot nad kukułczym gniazdem (1975), Drużyna A (2010), 1984 (1984), Requiem dla snu (2000), Poznałem Dziewczynę (2020), Nie martw się, kochanie (2022).

Nie wiem, panie profesorze jak jest z tymi elektrowstrząsami.

Widziałem je w kinie, w filmie "Lot nad kukułczym gniazdem".

Pacjentowi - nazywał się  Randle Patrick "R.P." McMurphy grał go Jack Nicholson, założyli te elektrody gdzieś na głowę, i podłączyli

prąd.

Jak on cierpiał.

To znaczy trząsł się cały i właściwie też chyba zgrzytał zębami.

No tak, a poza tym to tylko film, to działa na publiczność.

Ale teraz panie profesorze, takie leczenie to obowiązkowe jest, w pasy biorą klienta, czy też nie?

Bo ja bym się strasznie bał, jakby mnie w pasy chcieli wziąć.

Ja po prostu nie potrafię w pasach, taki unieruchomiony.

Ja się muszę poruszać.

Nakłamał czy nie, Foreman to był pokręcony mocno typ, taki czeski Polański.

No i jego przebojowy - czytaj: idiotyczny i przerażający przekaz filmowy, "Hair" [1979], gdzie hippsi w Central Parku przyjmują prochy w scenerii ustawionej na przyjmowanie

Komunii Świętej.

Niech z piekła ten czeski popierdoleniec nie wyjdzie.

Ale ja jestem ciekawy (jak to napisałem, to na chwilę zamarłem),  jaki jest spodziewany efekt takiej terapii,  jakie są wskazania do zaaplikowania elektrowstrząsów,  i czy mogą wystąpić  jakieś skutki uboczne, niepożądane? Czy  jest możliwe wytłumaczenie tego laikowi przystępnie - jak krowie na rowie?

Ale..., jakby nie było, ja bym niechciał. Mimo, że Pan Profesor wydaje się być osobą - ujmę to tak - lojalną w stosunku do pacjenta.

Hm...

Pan panie profesorze to ma klawe zycie zawodowe. Dr Kalinowski mila pana za kumatego goscia, bo jak wiemy - madrej glowie wystarczy jedno slowo. Dla reszty sa trzy godziny i lopatologia.

Zdecydowanie image elektrowstrzasow przecietnemu zjadaczowi medialnych prefabrykatow zbudowaly te obrazy - https://www.youtube.com/watch?v=1qNeGSJaQ9Q

i tak chyba jest do dzisiaj.

Leczenie pradem jest szeroko stosowane w fizjoterapii i nikt sie tutaj nie krzywi. Efekty sa szybkie, prawie natychmiastowe i trwale. Nie ma zadnych powodow, zeby watpic w to, ze w innych metodach terapeutycznych z zastosowaniem uporzadkowanego przeplywu elektronow mialoby byc inaczej. Trzeba tylko skalibrowac dobrze metode, czas, dawki, itp. Techniczne sprawy. Wiadomo, ze w fizjoterapii zbyt uza dawka moza poparzyc klienta, a to jednak sie dzieje tylko wtedy, kiedy te dawki sa zle dobrane i ustawione.

Piszac powaznie - jesli potrzebuje pan kandydata na pacjenta w celach badawczo-eksperymentalnych, dla profilaktycznego stosowania elektrowstrzasow w celach prozdrowotnych na pacjentach w miare zdrowych, tzn. takich ktorzy nie wykazuja znaczacych odchylen od normy, to ja sie zglaszam na ochotnika i bez probemu podpisze stosowne dokumenty. Wierze, ze wstrzas mi nie zaszkodzi, a moze pomoc zoptymalizowac dobrostan.

Pozdrawiam pana serdecznie.

No oczywiście, że nie nakłamał! Pokazał jak było. Ludzie sami się okłamują, jak to zwykle, McMurphy ma robione zabiegi EW po których jest bardzo wesolutki, raźny i się wygłupia. A potem jest zabrany na operację. Nie mówi się jaką, ale łatwo się domyślić, że chodzi o lobotomię. No, ale dla widzów to za pierwszym i drugim razem są zabiegi EW. Forman nic złego nie zrobił.

A, właśnie o to miałem zapytać: czy lobotomia jest jeszcze dzisiaj stosowana? Bo niezmodyfikowana terapia EW jak najbardziej i nie całkiem bez powodów.

W filmie lobotomia jest wspomniana właściwie dwa razy: po raz pierwszy, kiedy Fredrickson i Dale pokazują McMurphy'emu pacjenta po tym zabiegu (jest to chyba jedyna bezimienna postać) jako ostrzeżenie, że za gwałtowne zachowania może trafić na oddział chirugiczny; po raz drugi pod sam koniec - kiedy ci dwaj uświadamiają sobie, że wracający z obandażowaną głową McMurphy tym razem nie symuluje. Uduszenie go najbliższej nocy poduszką jest aktem miłosierdzia. Tak więc już wtedy lobotomia cieszyła się złą sławą. Niemniej jednak nie wymyślono jej przecież jako tortury. W latach 40. "leczono" (albo i bez cudzysłowu) w ten sposób zaburzenia, które dzisiaj kwalifikujemy jako ADHD. A czy dzisiejsza "chemiczna lobotomia" tak wiele sie od tego różni?

Kiedy LNKG pojawił się na ekranach kin, na publiczny obraz psychiatrii wielki wpływ miał spór pomiędzy tzw. psychiatrią biologiczną a humanistyczną. Pierwszą symbolicznie reprezentował Tadeusz Bilikiewicz, drugą - Antoni Kępiński, którego książki niewąpliwie oddziaływały silniej dzięki popularnej formie i talentowi literackiemu autora. Czy sądzi Pan, ze ten spór zachował jeszcze coś z aktualności, czy też jest to w medycynie zamknięty rozdział?

1. Artykul z roku 2003, czyli nie za bardzo dzisiaj.

2. Antoni Kępiński "2 grudnia 1949 uzyskał stopień doktora medycyny w zakresie psychiatrii (rozprawa pt. Okres zamącenia po wstrząsie elektrycznym, czas jego trwania a typ konstytucjonalny i rasowy[7], promotor prof. Eugeniusz Brzezicki)."

Na fizjoterapii mialem praktyke miesieczna na oddziale psychiatrycznym w szpitalu w Reptach Slaskich. Bylismy raz na zajeciach i przygladalismy sie zabiegowi... Zaskoczony bylem, ze to trwalo w sumie bardzo krotko, ze pacjentka byla w znieczuleniu ogolnym.

Mnie sie nie podoba sama nazwa "elektrowstrzasy". To jest po prostu elektroterapia. Wstrzas w nomenklaturze medycznej kojarzy sie ze stanem organizmu, ktory prowadzi do uposledzenia funkcji i niewydolnosci waznych dla zycia narzadow - w tym przypadku mozgu. Nazwa "elektrowstrzasy" jest po prostu niefortunna, daje fatalne skojarzenia i jest po prostu falszywa.

Mysmy w grupie na cwiczeniach, pod nieobecnosc prowadzacego sie podlaczali po urzadzenia i dawali pradem po bohaterach, doprowadzajac dawka do mimowolnych skurczow np. przedramienia i dloni, co przy pulsacyjnym pradzie dawalo efekt drgawek lub konwulsji. Ekipa miala duzo radochy, bo nikt nie byl w stanie powstrzymac skurczow miesni tzw. sila woli.

Jesli elektroterapia ma dzialanie lecznicze w zakresie narzadow ruchu, to z pewnoscia ma dzialanie profilaktyczne, prozdrowotne, tylko ze wzgledu na koszty i brak w tym wzgledzie potrzeby rynkowej nikt tego nie robi i nie proponuje.

Mysle, ze z dzialaniem na uklad nerwowy i mozg byloby podobnie. Leczniczo to sie przeprowadza jak wynika z panskich tekstow, natomiast dzialanie profilaktyczne i prozdrowotne jest jeszcze niezbadane i nikt sie tym nie zajmuje, a przeciez ludzie dla zdrowia robia rozne rzeczy - np. chodza do komor ze schlodzonym azotem, co znane jest pod nazwa krioterapia.

To moze byc istotna i duzo wieksza przeszkoda w takiej terapii profilaktycznej to koniecznosc konsultacji z anastezjologiem i znieczulenie ogolne.

Po angielsku jest jeszcze gorzej: Electroconvulsive Therapy (ECT). "Destygmatyzujące" zabiegi słowne najczęściej niewiele dają, że przypomnę choroby "przenoszone drogą płciową", które zastąpiły "weneryczne" (niby od bogini miłości), które wcześniej zastąpiły stygmatyzujące "choroby wstydliwe". Niestety, ludzie nadal sie ich wstydzą, co może jest nawet zdrowym odruchem. 

O ile zdążyłem się pobieżnie zorientować, to w ECT problemem są właśnie mozliwe negatywne skutki zabiegu dla pewnych funkcji kognitywnych, przede wszystkim pamięci, co wymaga rehabilitacji w tym zakresie. Jeśli ma to być cena za uwolnienie pacjenta od problemów znacznie poważniejszych i wprost zagrażających życiu, to oczywiscie warto ja zapłacić. Jednakże musi to zniechęcać do badania potencjalnych korzysci potraktowania prądem mózgu funkcjonującego prawidłowo. Walnięcie w zepsuty automat do kawy czasem pomaga, ale sprawnemu może tylko zaszkodzić. Na pewno lepszej kawy nie będzie od tego robił. No i oczywiście koszty.

Tak, miałem świadomość, że to był doktorat Kępińskiego. i że promotorem był Brzezicki.

To byla odpowiedz do kol. jan-niezbendny, ktory tej swiadomosci nie mial.

Zareagowalem na fragment jego komentarza:

"Kiedy LNKG pojawił się na ekranach kin, na publiczny obraz psychiatrii wielki wpływ miał spór pomiędzy tzw. psychiatrią biologiczną a humanistyczną. Pierwszą symbolicznie reprezentował Tadeusz Bilikiewicz, drugą - Antoni Kępiński",

aby wskazac, ze "reprezentujacy" psychiatrie humanistyczna prof. Kępiński nawet doktorat z elektrowstrzasow zrobil.

Przepraszam, jeszcze przez chwilę pociągnę wątek prof. Bilikiewicza. Dzięki Internetowi można sie dowiedzieć dzisiaj o sprawach, które wtedy "nie narzucały się". Na przykład o "półkowniku" Królikiewicza z 1976 roku pt. "Esej o ciałach i duszach", którego głównym bohaterem był właśnie profesor. Nie udało mi się znaleźć wideo w sieci; muszę zadowolić się omówieniem, z którego dowiedziałem się różnych ciekawych rzeczy, m.in. o tym, że Bilikiewicza zaatakował Jerzy Urban (brzmi jak świadectwo przyzwoitości, nieprawdaż?). Dla zachęty kadr z filmu:

I jeszcze cytat z rozmowy z psychiatrą, Jackiem Bombą (Psychiatria, nr jubileuszowy 2022):

"Psychoterapia, jaka rozwinęła się w Polsce przed wojną, zniknęła w czasie wojny, a i po niej. Ci psychoterapeuci, którzy przeżyli, zostali, jak Kazimierz Dąbrowski, odsunięci lub jak Tadeusz Bilikiewicz — porzucili psychoterapię na rzecz innych orientacji w medycynie. W połowie ubiegłego wieku psychoterapia wróciła do psychiatrii za sprawą Antoniego Kępińskiego i Stefana Ledera, a do medycyny somatycznej za sprawą Juliana Aleksandrowicza i Jerzego Frąckowiaka".

Jakby na tym poprzestać, to łatwo dojść do wniosku, ze Kepinski w przeciwienstwie do Bilikiewicza był pupilem komuny, no ale jak to pogodzić z jego przyjaźnią z ówczesnym metropolitą krakowskim, a nawet wskazywanymi związkami pomiędzy poglądami tego pierwszego, a personalistyczna filozofią tego drugiego?

Prof. Bilikiewicz pewnie by mnie zgromił, ale biez wodki nie razbieriosz.

Nie, nie był Kępiński pupilem komuny.