To jest przypowieść z Ewangelii, raczej nie chodzi w niej o ekshibicjonizm.

Strach wygenerowany slowami kobiety sprowokowal decyzje o ucieczce i zamienil osobe efektywnie funcjonujaca w dysfunkcjonalna, a wszystko po to, zeby zapoczatkowac misje.

Siła rażenia takiego stwierdzenia jest jak w zalączonej historii. Robi to szczególne wrażenie jeśli mówi to kobieta przez posłanca. 

"No proszę. Czy to nie jest historia choroby pacjenta z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym? Nie badałem Eliasza, przyznaję, ale poważne podejrzenie mam."

Nie choroba, a zimna kalkulacja. Wiedział do czego królowa jest zdolna i wolał nie ryzykować. Tak samo, zresztą, wolą nie ryzykować żonaci mężczyźni/przynajmniej większość z nich/- schodzą z oczu kobiecie, kiedy coś zrobią nie po jej myśli.

Ostatnio arcb.Grzegorz Ryś udzielił wywiadu pt:

Czy kościół ma sens?

Kiedyś Pawel Lisicki, taki dziennikarz, których ponoć już nie ma ale dyrektoruje w takims czymś, co się nazywa, DoRzeczy, napisał książkę:

Czy Jezus był bogiem?

I jedno i drugie jest bez sensu. Jest oczustwem z premedytacją ze złym zadanym pytaniem z gruntu. I tak to się kręci. A publiczność duskutuje. Ku swej zgubie.

_____

Wezcie pod uwage panowie, ze historie z Biblii maja jednoczesnie sens praktyczny i duchowy. Jak Jezus mowi do Piotra "wyplyn na glebie" to chodzi o to, zeby jeszcze raz wszedl do lodzi, wyplynal i zarzucil sieci. Ale to zawolanie mozna zintepretowac, rowniez, zeby szukac polowu (skarbow duchowych) troche glebiej niz w blotnej kaluzy.

Nastepnie, gd Pan Jezus mowi po udanym polowie "nie boj sie, odtad ludzie bedziesz lowil", to z pewnoscia nie mial na mysli, ze Piotr bedzie lapal w siec ludzi. Ta wypowiedz ma juz sens tylko metaforyczny.

Przywolanie tutaj Lisickiego to jest proba sprowadzenia dyskusji do poziomu Holzplatzu przy nieistniejacej juz kopalni Rozbark.

Panie Valserze, nie będę się wypowiadał w imieniu p. CBREngland, ale chyba mogę powiedzieć, że właśnie chodziło nam o sens trochę "poważniejszy". Dokładnie to, o czym zresztą Pan celnie napisał - sens duchowy i praktyczny. Co nie znaczy, że gardzę tym, co napisał dość lekką ręką prof. Święcicki. Każdy człowiek, włącznie ze mną, ma lepsze i gorsze dni, lepsze i gorsze teksty, nieprawdaż? Bądźmy szczerzy - ten kawałek akurat był na 99% możliwości Profesora (co nie znaczy, że nie przeczytałem go z dużym zainteresowaniem). Tekst o eutanazji - super mega (jak mówią moje dzieci) czyli doskonały, teksty o wnukach - świetne (a mówię to jako starszy pan, który także "spadł już na dziady" i wiem, co to jest miłość do wnuków), teksty o depresji - bardzo pomocne dla mnie, gdyż stykam się z tym problemem w domu co dzień. A w ogóle pierwszy wywiad z Panem Profesorem po wyborach PIS - majstersztyk!!! Ale ten tekst o Eliaszu ... no bądźmy szczerzy, nawet jak na interpretację świetnego psychiatry o ciętym i inteligentnym dowcipie, trochę może "za lekki" ... choć może w konwencji nawet i zabawnej. Zresztą, Pan Gabriel też "poleciał" trochę w takim "lekkim" właśnie stylu i dostał komentarz od lukasz-swiecicki: "to jest przypowieść z Ewangelii, raczej nie chodzi w niej o ekshibicjonizm".

Mam nadzieję, że Pan Profesor odpowiedziałby na moje słowa identycznie, jak Pan Gabriel Panu Lukaszowi, czyli tak -> :-)

A ja i tak z wielkim zainteresowaniem będę czytał teksty i Pan Gabriela, i Pana Profesora, i Pana Valsera. Niech żyje SN!!!

Odnośnie Lisickiego - nie znam żadnego tekstu tego Pana. Nigdy Go nie czytałem i nie mam pojęcia, co pisał o Abrahamie. Natomiast tekst o Abrahamie zapożyczyłem częściowo od ks. Prof. Sobańskiego.

Pozdrawiam serdecznie.

Amen.

Najpierw jutrznia z psalmami i godzina czytań, potem kawa i SN.

Pax et Bonum.