Pseudobareizmy w moim życiu – odcinek pierwszy

Jak wiadomo, tym którzy czytują moje felietony, mam niezwykle utalentowane wnuki, które raczą mnie swoimi mądrościami. Mądrości te spisuję w cyklu „Rozmowy z ekspertem”. Było już tych rozmów kilka i zapewne wkrótce coś przybędzie.

Jednak jako wyczulony na różne sytuacje psychiatra miewam także doświadczenia związane z osobami być może mniej błyskotliwymi niż moje wnuki, a może po prostu błyskotliwymi inaczej. Teksty, które słyszę bardzo dobrze pasowałyby do filmu Barei, stąd też nazwa „pseudobareizmy” – no bo jednak Bareja ich nie użył.

Kilka dni temu podczas spaceru z Borysem (to mój pies) przechodziliśmy koło pobliskiej szkoły. Trafiliśmy akurat na wyjście dzieci pod wodzą pana od wuefu na jakieś zajęcia ruchowe na Cytadeli. Na czele grupy biegł chłopiec z rozwiązanymi butami, który efektownie potykał się o własne sznurówki.

- Maćku, a czemu masz niezawiązane buty? – zdziwił się pan od wuefu..

- A bo, ten, no, bo proszę pana nie umiem wiązać butów…

Pan od wuefu oniemiał, a następnie, nie wiedzieć czemu, wskazał palcem prosto na mnie (i na Borysa)

- Maćku jesteś w piątej klasie! Ten pan umiał wiązać buty już w przedszkolu!!

Maciek nie wyglądał nie zbyt przejętego tą informacją.

- Nie wiem, pewnie wtedy był inny program, czy jak??

Faktem jest, że był inny. Miał chłopak rację.

---

tagi: pseudobareizmy  wiązanie butów 

	lukasz-swiecicki
	29 czerwca 2022 22:41

6     910    6 zaloguj sie by polubić