A to profesor nie jest potępiony przez mainstream? Mazurek chyba się z tym liczy, a może nie? Dobre pytanie.

Byłem w kilku różnych programch Roberta, zrobił też ze mną ze trzy duże wywiady. Bardziej mnie już lansować nie mógł..

A nie jestem?? Myślałem, że jestem. Od 6 lat nie zostałem zaproszony na żadną konferencję, nie dostaję habilitacji do recenzji, i w ogóle. Jestem całkowicie potępiony i zostałem felietonistą..

No niech Pan nie przesadza -  potępienie to według religii chrześcijańskiej zesłanie do piekieł.  A tu mi Pan wcale nie wygląda na smarzącego się w smole...

Nie wiem, bo nie śledzę środowiska psychiatrów. A koledzy i koleżanki z branży nie przyznają się do znajomości i odwracają głowę? Jeśli tak, to zaryzykuję, że wyklęcie trwa.
Występy u Mazurka, skoro się panowie znają, zaciemniają obraz, bo mogłoby się wydawać, takim postronnym obserwatorom jak ja, że wszystko jest ok, że łaski powróciły.

Jacy potępiacze takie i piekło.

Clarkson jest w ogóle średnio mądry. To nie o to chodzi. Ale dobrze trzyma format felietonu i jest mocno niepoprawny politycznie. Jest sprawnym felietonistą, a nie świetnym. Świetny był np. Ecco. Rybiński też był niemal doskonały. A z nieżyjących Słomczyński był niezwykły.

Słomczyński jako Joe Alex był świetny!

Oczywiście, że Słonimski. Piszę podczas pracy i chrzani mi się.

Wow. Ja też do leczenia. Może innym razem, akurat mam o wiele poważniejsze problemy na głowie. Z tą ksobnością jakoś sobie poradzę we własnym zakresie.

Co do reszty, nie każdy może być Łozą.

Clarksona, podobnie jak Monty python, wcześniej Dickens cenimy za humor, który cechuje imperium. To jest konglomerat (wolał bym użyć innego określenia, ale kończyłem akademię), jak mniemam, 100%-go połączenia królewskiego poczucia wyższości z totalnym wysraniem się na mieszczaństwo. 

Wiesz, zero kompleksów.

Dlaczego akurat mieszczaństwo? Clarkson nie cierpi glównie plebsu wiejskiego. Jego zdaniem na peryferiach Anglii żyją jakieś stwory półzwierzęce, których się boi. Mieszczanom też dokłada (tym z dołów społecznych), ale nie aż tak.

Przytoczę jeden „smaczek”   gawędy Wacława  Zbyszewskiego, która nosi tytuł „Skamandryci”. Smaczek dotyczy poety i publicysty Antoniego Słonimskiego. Oto w streszczeniu ów wątek.

W. Zbyszewski opowiada o sytuacji, gdy z jakiejś okazji przebywał w kawiarni „Ziemiańskiej”
na ulicy Mazowieckiej w Warszawie, gdzie ziemian bywało jak na lekarstwo, zaś w nadmiarze poetów, aktorów, i, oczywiście, aktorek. Nawet sam właściciel, Karol Albrecht – mistrz cukierniczy, miał za żonę aktorkę-ślicznotkę z Krakowa (Kazia Skalska). Jednakże wówczas rej w tej kawiarni wodziła egeria Skamandrytów, przepiękna Janeczka Kowalska, która poza urodą była na dodatek jedyną siostrzenicą i spadkobierczynią potentata tekstylnego z Łodzi – Aleksandra Heiman-Jareckiego
 [który po przechrzczeniu się z judaizmu na katolicyzm przyjął polskobrzmiący człon nazwiska],
a którego majątek szacowano na fantastyczną wysokość 20 -30 milionów złotych. No i traf chciał,
że wspomniana egeria poprosiła W. Zbyszewskiego, aby towarzyszył jej do Agrykoli, bo tam z kolei umówiona była z poetą Antonim Słonimskim, który dopiero co powrócił z Londynu. Spotkanie doszło do skutku, a W. Zbyszewski, chcąc pokazać się uprzejmym, komplementował ubranie Słonimskiego, dodając iż zapewne zostało zakupione w jednym z ekskluzywnych londyńskich marketów.
Na co Słonimski odpowiedział:

Tak panie, wszystko na mnie jest angielskie – ubranie angielskie, kapelusz angielski, buty angielskie, krawat angielski, tylko morda żydowsko-warszawska”.

Wypada wyjaśnić, iż poeta pochodził z rodziny rabinackiej zamieszkałej w Słonimiu [ówcześnie miejscowość w województwie nowogródzkim, dzisiaj miasto na terytorium Białorusi, obwód grodzieński], ale urodził się jako katolik, gdyż jego ojciec wychrzcił się. W. Zbyszewski przytacza również anegdotę dotyczącą ojca Antoniego Słonimskiego [Stanisława], który był znanym warszawskim lekarzem.

Otóż gdy tenże ojciec siedział w kawiarni Loursa [budynek Hotelu Europejskiego, kawiarnia ta miała wejście od Pl. Teatralnego], obok kawiarni na chodniku upadł porażony atakiem serca jakiś wysoki urzędnik rosyjski. Wrzawa wokół i ludzie wołają o lekarza na pomoc. Słonimski - ojciec wybiega z kawiarni i przystępuje do masażu serca Rosjaninowi. Ten otwiera oczy i z przerażeniem dostrzega nad sobą fizjonomię starego Żyda z długą czarną brodą [w Wikipedii jest stosowna fotka, można na jej podstawie wyobrazić sobie reakcję rosyjskiego dygnitarza]. Na co Słonimski-ojciec woła do Rosjanina: „chrieszczonnyj, waszje priewoschoditielstwo!”. Co oznacza: „chrzczony, Ekscelencjo”. Nie trzeba dodawać, iż w efekcie rosyjski notabl bardzo szybko ożył.

hahahaha 

morda żydowska - piekne.

kiedys w takim razie to nie było aż tak obrażliwe - słowo żyd.

Polemizowałbym z tym, że nie obrażliwe.

Ale prawda jak kumpla żyda zwyzwalem to nazwałem go parchem. Żyd bylo za słabo.

ale jeśli np. Polaka nazwiemy żydem to już może się obrazić ;)

co za czasy...

Tak. Nadal jest neutralne. A mimo to ludzie jakoś się nad nim zastanawiają i to jest trochę antysemityzm chyba?