Kochać, ale nie za mocno… Rozmowy z Ekspertem część mniej więcej 22

 

Część 22 to trochę jak paragraf 22 Hellera. No i trochę tak to było.

W Święta byli wszyscy oprócz Majki, Przemka i ich dzieci, bo oni akurat byli w Końcewie, no ale poza tym byli wszyscy. I ze wszystkimi sporo rozmawiałem, będzie jeszcze pewnie o tym.

Ale chyba najbardziej zastanowiła mnie rozmowa z Jańcią.

Jańcia tłumaczyła mi na czym polega ta skomplikowana historia z ciążami. Nie zgadlibyście. Tam są takie różne rureczki, którymi ta Mama (Jańcia to mówi z dużej litery) jest połączona z tym Dzieckiem (to również z dużej).

• I, i, i przez to, przez to, to Dziecko tam oddycha. Dziadku.
• Acha. To dobrze działa?
• Bardzo dobrze. Wszystko działa. I ja kiedyś, ale to na pewno, będę też miała takie dzieci, no i więc te rurki też oczywiście.
• Jasne. Ale wiesz Jańciu, że najpierw trzeba mieć męża? - upierdliwy Dziadek się odezwał.
• A, tego, no to jasne. Tak trzeba najpierw mieć.
• Ale też, że trzeba go kochać. Też to wiesz?
• Noooo… Trzeba. Tylko nie za mocno…
• Jak to? Czemu nie za mocno? Właśnie mocno trzeba!
• Mocno lepiej nie - Jańcia jest bardzo zdecydowana.
• No dobrze, ale czemu w takim razie?
• Jakby mocno kochać, to by cały czas tacy chodzili objęci…
• Nie, chyba nie, ale w każdym razie co by to szkodziło?
• To się wydaje, że nic. Ale jakby mieli w domu drzwi małe to nie zmieszczą się. I dziećmi trzeba się też zająć…

Takie, rozumiecie, buty!! Czyli raczej wystrzegajcie się Jańci. To taka blondynka o oszałamiającej skądinąd urodzie. No, ale uroda to nie wszystko.

Jańcia stawia na dzieci i tyle. Nawet jakby te drzwi powiedzmy były duże, to obowiązuje zasada, że nie można za mocno kochać i już.

---

tagi: dzieci  miłość  janka 

	lukasz-swiecicki
	2 kwietnia 2024 22:41

4     418    6 zaloguj sie by polubić