Dyskretny urok remontu czyli winiarka dwustrefowa

 

Od zakończenia remontu naszego mieszkania (zdaje się, że jeden z moich wnuków, Henio, nazwałby go „epickim remontem” – tak się teraz chyba mówi w grupie 7-8 latków..) minął rok z małym okładem. Właściwie znalazłem już chyba wszystko, co można było znaleźć, a ponadto pogodziłem się z tym, że nie znajdę już pozostałych rzeczy. Widocznie nie były mi potrzebne. Choć w to akurat trudno mi uwierzyć, kiedy uświadamiam sobie, że był tam kufel do piwa…

W każdym razie rany zaczynają się już goić, a może nawet blizny już nie swędzą. W tej sytuacji umysł, nieznoszący próżni (a jest to jedna z nielicznych naprawdę fundamentalnych prawd – czego jak czego, ale próżni umysł nie znosi!), zaczyna poszukiwać ewentualnych korzyści, które mogą płynąć z takiego remontu.

Oczywiście komuś mało refleksyjnemu i prostodusznemu mogłoby się wydawać, że korzyścią jest sam remont. No bo sobie wyremontujesz i masz wyremontowane…. No i?? A jak sobie nie wyremontujesz to masz niewyremontowane. Jakaś zasadnicza różnica? Filozoficznie z pewnością nie ma żadnej. Więc ten aspekt odpada.

W tej sytuacji pojawia się inna, bardziej sensowna (przynajmniej na pierwszy rzut oka) odpowiedź. I ta odpowiedź brzmi: winiarka dwustrefowa.

Hasło winiarka pojawia się na etapie „planowanie blatu w kuchni”. Jest to zabójczy dla budżetu etap, podczas którego nawet najmężniejsze serca zaczynają odczuwać drżenie. Pojawiają się wówczas dwie opcje – tak mniej więcej sosna, a z drugiej strony marmur. Sosna jest do niczego. Marmur będzie kosztował bombilion złotych monet. Czyli wybór jest prosty.

Żona: Oczywiście, masz rację. Nie stać nas. Róbmy jakikolwiek drewniany. Będzie gnił i próchniał, będziemy mieli korniki w zupie. No, ale to przecież można dbać. Oczywiście. To nie jest problem.

Mąż: Oj, to tak się cieszę, że to rozumiesz! Bo myślałem, że będziesz się upierać przy tym marmurowym, a to by nas kompletnie zarżnęło..

Ż.: Nie, no jasna sprawa. Są takie rzeczy, że nie przeskoczysz. A jeśli zrezygnujemy z tego kamiennego, to od razu będzie też dodatkowo taniej, bo nie będziemy montowali winiarki…

M.: Zaraz, poczekaj! Jakiej winiarki?

Ż.: A w ogóle oglądałeś plan? Widziałeś obok piekarnika?

M.: Myślałem ,że to mikrofalówka..

Ż.: Nie, no coś ty. To dwustrefowa winiarka…

M.: A nie! To to bym zostawił. To nie trzeba wyrzucać. Piękny przedmiot. Będzie się świetnie prezentować! A przecież o to chyba chodzi w nowoczesnej kuchni??

Ż.: Tak, prezentuje się. Ale tylko z kamiennym blatem. Inaczej nie ma sensu.

M.: A jesteś pewna, że blat nie powinien być kamienny jednak?

Ż: Nie, no coś ty. Wystarczy nam drewniany. Nie będziemy się zażynać dla wyglądu!!

M.: Nie. Jednak nalegam na kamienny. Drewniany zgnije, spróchnieje i będziemy mieli korniki w zupie!

Ż.: Wiesz, że ja cię naprawdę podziwiam za to, jaki ty potrafisz być praktyczny!! No są takie rzeczy, że ja bym nigdy nie pomyślała.

M.: No i winiareczkę się dołoży…

Ż: Oczywiście. Winiareczkę. Ty masz głowę.

I w ten sposób stajemy się właścicielami winiareczki. I hektara marmuru za bombilion złotych monet. W takim jakby bonusie. Tyle, że płatnym. Wszystkiego nie można mieć.

I teraz zaczyna się część druga, czyli właściwa.

M.: Patrz jaka ładna ta winiarka. Ciekawe, gdzie się ustawia wino czerwone, a gdzie białe?

Ż.: A nie czytałeś instrukcji obsługi?

M.: Nie. I tak bym niczego nie rozumiał. To musi być intuicyjne. O zobacz – tu naciskam, tu miga…

Następnego dnia.

M.: No popatrz tylko! Na dole pokazuje minus dwa, a na górze…. Czyli czerwone mi zamarzło… Ale za to białe cieplutkie jak barszczyk…

Ż.: Poczekaj, bo ty nie umiesz. Ja ci lepiej ustawię.

Po kilku godzinach.

M.: Jakby trochę lepiej. Teraz wszystko ciepłe. Ale tak to mieliśmy i bez winiarki…

Ż.: Wiesz co? Ona jest na gwarancji. Wezwijmy pana z serwisu. Bo to jest chyba zepsute…

Po kilku tygodniach. O szóstej rano ktoś dobija się do drzwi.

Pan z serwisu. Akurat miał chwilę, przechodził tędy i wpadł.

Pan: No co tam co tam znowu? Mikrofalóweczka nie chce działać? Niegrzeczna…

M.: No wie pan?? To jest winiarka!

P.: A! Widzę już widzę. To jest winiareczka dwustrefowa!

M.: No właśnie.

P.: Ale coś z nią źle?? U góry ma pan 14 stopni na białe, a na dole 18 na czerwone. (Pan mierzy temperaturę termometrem).

M.: No jak to? Przecież tu pokazuje minus 2, a tu 22!!

P.: Minus dwa to nie może być, bo by panu zamarzło wino. Nikt tak nie robi!

M.: Ale sam pan przecież widzi!!

P.: A, że tutaj? A to nie. Wyświetlaczyk masz pan nieco popsuty. Bym wymienił, ale akurat takich nie mam. To będę się już żegnał. Ładny kawałek blaciku, jeśli mogę się tak wyrazić….

Możesz pan. Czemu nie…

---

tagi: remont  winiarka dwustrefowa 

	lukasz-swiecicki
	22 lipca 2022 14:21

9     886    9 zaloguj sie by polubić