Czy masa waży, gdy waga masi? Wakacyjne odchudzanie - rozważania.

 

To felieton z wakacji, ale nie było go tu jeszcze, a nic innego dziś nie zdążę.

Siedzę w Końcewie, który dla mnie zgodnie z nazwą, jest zawsze jakimś końcem Świata, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu – takim, że tu już nic mnie nie dostanie i jestem dla siebie.

No więc siedzę pod wielkim drzewem, istny Jan z Czarnolasu, choć drzewo to raczej nie lipa, a raczej, według moich skromnych umiejętności botanicznych – wiąz. Ale czuję się jak Kochanowski, bo wokół dzieci wesoło kwiczą, pieski hauczą, a mrówki burczą, czy co też tam one sobie robią maleńkie. Podziwiam pana Jana, że w takiej sytuacji potrafił precyzyjnym wierszem. Ja mam problemy nawet z felietonem.

No i jak się zdaje nie tylko z felietonem. Ledwie wysiadłem z samochodu po przyjeździe z Warszawy, przywitał mnie mój rezolutny wnuczek Leon, chłopiec w wieku „Nowych szat cesarza” – czyli zawsze ci prawdę powie. „Dziadziu, jakie brzusio piękne, czy ci się tak paróweczki w poprzek ułożyły?” – Leon zna mnie jako miłośnika parówek, ale przecież nie o to chodzi!

Trzeba przyznać, że pewne sygnały ostrzegawcze pojawiły się wcześniej. Spodnie niekoniecznie się dopinały – no, ale to wiadomo, takie spodnie, to raz takie, a raz takie. Zbiegną się w praniu, czy guzik się przesunie – wszyscy to znają, jak sądzę?

Co gorsza pewna pacjentka, osoba kochana, ale bardzo prostoduszna, która nie widziała mnie od początku pandemii, zawołała na mój widok z radością „o jak się pan doktor poprawił! A to brzunio jakie śliczne!”. Oczywiście, są różne kryteria urody, ale jestem w stanie to docenić raczej u innych niż u siebie.

Decyzja prosta – trzeba się odchudzać! Niby prosta. Bo po pierwsze – właściwie jak? Każdy wie. Trzeba przestać jeść. Tylko to jest akurat niewykonalne. Jestem bardzo zły jak nie jem i do tego jestem bezproduktywny. Na dłuższą metę to oczywiście okoliczność sprzyjająca, bo nic nie robiąc nic nie zarabiam, w związku z czym nie mam pieniędzy na jedzenie i chudnę. Ale to jest ekstremalne i nie próbowałem.

Leki. Nie wierzę w leki odchudzające. To proste – gdyby istniały na ulicach nie byłoby grubych ludzi. Oczywiście jest opcja jak w punkcie pierwszym – leki tak drogie, że nie starcza na jedzenie. To jest ekstremalne i do tego jeszcze niewykonalne. Bo jak mam zarobić na te leki, skoro na głodno nie mogę pracować?

Ruszać się. To zawsze dla mnie najlepsze. Nie wiem co myśli o tym moje serce. Staram się nie pytać. Od kilku dni ruszam się bardzo i zapewne przyniesie to skutek, pod warunkiem, że odpowiem sobie na tytułowe pytanie.

Już podczas nauki fizyki w szkole średniej nieodżałowany profesor Mirosław Sawicki, człowiek uroczy i bardzo mądry, uwieczniony zresztą w piosence Kuby Sienkiewicza (mojego szkolnego kolegi) jako Mirosław S.: „o Mirosławie trzeba znać się na zabawie, Mirosławie eS!!” – mam nadzieję, że kojarzycie ten świetny utwór, ja go nadal często śpiewam przy goleniu, no więc Mirosław wbił nam skutecznie do głowy, że istotną cechą naszego ciała jest masa, a nie waga. Waga człowieka na księżycu i na Ziemi jest zupełnie inna, a masa jest przecież taka sama. Podobno, bo ja tego nie sprawdzałem.

W mojej odchudzonej już nieco głowie pojawia się więc myśl – czy jeśli stracę na wadze, to moja masa dowie się o tym? Czy moja waga masi?? Bo jeśli miałaby pozostać bez zmian, to czy w takim razie to wszystko ma sens? Bo czy ja nie chcę dużo ważyć na księżycu? A czy ja tam jadę??

Tyle tylko, że wcale nie trzeba jechać! Swego czasu osoba z mojej bliskiej rodziny, chyba boję się określić dokładnie bardzo martwiła się swoją nadmierną wagą, widoczną na urządzeniu zwanym wagą. Poradziłem, żeby przeniosła urządzenie z twardej podłogi w łazience na puszysty dywan w salonie. Ku zaskoczeniu, ale także wielkiej radości tej osoby waga (czyli wskazanie na urządzeniu waga) zmniejszyła się o 5 kg!

Powiecie, że to jest pozorne? A różnica wagi między Księżycem a Ziemią jest jaka? Absolutna? Bez żartów. Niezmienna to podobno jest masa. A waga zależy od tego czy ważycie się w łazience czy w salonie. Co z tego wynika? Nie mam pojęcia i tu tkwi problem. Bo jeżeli mam się ruszać i to dużo, a jeść mało, to ja jednak muszę wiedzieć czego ma mi w rezultacie ubyć – masy czy wagi?

Inna kwestia brzmi – nie czego tylko dlaczego? Względy zdrowotne są oczywiste, ale przecież dotyczą one wyraźnej otyłości, a nie lekkiej nadwagi, i do tego otyłości typu brzusznego. Grubość innych części ciała nie jest specjalnie zagrażająca (oczywiście w pewnych granicach). A więc może tak być, że jest to wszystko sprawa tego jak na siebie patrzę i jakiego się akceptuję.

Siedzę więc w Końcewie pod wiązem, nade mną słońce powoli zachodzi, burczą mrówki (tak, teraz już wiem, że to robią! Podsłuchałem je!), a ja nadal nie wiem od którego końca mam zacząć wakacyjne odchudzanie. A ponieważ moje wakacje trwają około 5 dni, więc sprawa jest pilna.

Lub też wcale nie…

---

tagi: masa  waga  odchudzanie 

	lukasz-swiecicki
	6 grudnia 2021 20:33

13     1112    7 zaloguj sie by polubić