Bo nas jest dużo. Kolejny odcinek Wnuczyliady.
Bo nas jest dużo…
Wnuczyliada odcinek kolejny, gdzieś około 20…
Nie widziałem ich parę miesięcy. To znaczy widywałem raz tych, raz tamtych, ale chyba już dawno nie byli w prawie pełnym składzie. Chodzi o dzieci mojej najstarszej córki - cała piątka przebywa obecnie z Rodzicami w Beskidach. Skoro są tam cały rok, to na wakacje przyjechali do Warszawy…
- Bo Dziadku, Dziadku - Jańcia jak zwykle powtarza na wszelki wypadek, żebym na pewno słyszał - bo ja to jak Pippi Langstrumpf (niestety nie przyjęła się Fizia Pończoszanka, tak pięknie wymyślona przez panią Irenę Tuwim…), bo Pippi mówiła, że jak ktoś nie chodzi to szkoły, to potem nie ma wakacji. No to ja też chcę być taka silna. - wszystko logiczne Janiu..
W każdym razie opowiadamy sobie wszystko naraz. Wszystko co się wydarzyło od czasu, kiedy ostatnio sobie opowiadaliśmy, a to mogło być gdzieś na Wielkanoc.
Żeby była jakaś struktura, to ja pokazuję nasze wakacyjne zdjęcia z Cypru. Normalnie takich zdjęć to nikt, a nikt nie ogląda. A moje Wnuki - bardzo proszę! Wnuczyliada i tyle.
Siadamy wszyscy przy biurku. To znaczy Dziul to raczej u mnie na kolanach, Jańcia siedzi na biurku, a właściwie skacze, Tosiek zagląda mi przez ramię, a Bronek spod pachy wszystko lustruje bardzo uważnie. A Tytusa nie ma, bo wyjechał na obóz.
- I w ogóle Dziadku, to ja bym tak chciała jak Pippi, i w ogóle - to oczywiście Jańcia.
- Dziadku, a możesz pokazać poprzednie zdjęcie? A przybliżyć lewy dolny róg? O, tu, tu - o. A, to widzę, że tam była jakaś fotowoltaika! - to Bronek. Wypatruje.
- A Dziadku, a jak smakuje ten syrop z drzewa świętojańskiego? Bardziej słony czy bardziej słodki? A do czego go dodają? A u nas czemu nie? - to Tosiek.
Dziulek słucha wszystkiego uważnie. Słucha, myśli. Trochę czoło marszczy. A potem mi wszystko wyjaśnia:
- Bo, bo Dziadku - nas jest dużo. Pięć - i pokazuje rączkę z szeroko rozstawionymi palcami. - Pięć. Dużo.
- No a Pippi to sama była - kończy Jańcia.
Dużo ich jest. Jak ja się cieszę!
tagi: fotografie wnuczyliada dziul
|
lukasz-swiecicki |
| 7 lipca 2024 18:26 |
Komentarze:
|
KOSSOBOR @lukasz-swiecicki |
| 7 lipca 2024 22:27 |
Daję plusa i zazdraszczam pniekąd :) znaczy - ilości sztuk szczęścia.
Mam jedną wnusię, ma 4,5 roku. Rok temu mówiła jeszcze bardzo niewyraźnie. Rodzice włożyli wiele pracy i troski w tę "ułomność". Teraz nadaje jak kałasznikow :) Ostatnie słowo, którym wręcz rozkoszuje się , to "doskonale".
- Liluniu, jak się czujesz /akurat od tygodnia choruje i jest właśnie na antybiotyku/? - pytam przez telefon.
- D o s k o n a l e! - odpowiada.
- A jak twój dżip? - pytam, bo ma taką maszynę od drugich dziadków, wspaniały, chiński szajs. Wspomagany i kontrolowany pilotem przez tatę, bo Lila kierując autem stale odwraca się do tyłu, że by porozmawiać...
- D o s k o n a l e! Tylko kierownica mu wypada.
Ergo: należy miec taki stosunek do rzeczywistości jak moja Lilka. Polecam :)))
|
MarekBielany @lukasz-swiecicki |
| 7 lipca 2024 22:56 |
Nie ilość, a liczba.
|
|
kr @MarekBielany 7 lipca 2024 22:56 |
| 7 lipca 2024 23:17 |
Eee, to anglicyzm. Język polski nie jest taki mało subtelny.
|
zenekkw @lukasz-swiecicki |
| 8 lipca 2024 06:38 |
Fizia Pończoszanka stety nie przyjęła się, ale Lolka Skarpetczaka i tak ktoś urodził.
|
|
pink-panther @lukasz-swiecicki |
| 8 lipca 2024 13:10 |
Wzruszyłam się. A konkretnie wzruszył mnie mały Myśliciel Dziul. Reszta też mnie wzruszyła ale On -wyjątkowo:))) Bogu dziękować, że są takie "drużyny wnucząt".
|
|
lukasz-swiecicki @lukasz-swiecicki |
| 8 lipca 2024 17:04 |
Mnie też. On tak myśli, że aż widać. Od początku nic nic nie mówił i chciał mi to wszystko wyjaśnić. Że tak mi skaczą po biurku i wszyscy coś mówią. A on akurat nie, bo on tak nie męczy gadaniem. I widziałem, że jakoś chce to wyjaśnić, żebym się nie martwił czy coś. Kochany Dziul.